Jacoba van Beieren was een middeleeuwse vorstin met een tragische levensloop. Hoewel ze de dochter was van een belangrijke Nederlandse vorst werd ze gedwongen haar graafschappen en haar invloed in Europa op te geven. Toen ze 35 was, werd ze begraven op het Binnenhof; een verschoppeling, gesloopt door de tering, door vrijwel iedereen verlaten. In de tussentijd was ze vier keer getrouwd, vluchtte ze vanuit Henegouwen naar Engeland, werd ze gevangen genomen en ontsnapte ze – verkleed als man.